Na diverse afscheidsfeesten en heel veel cadeautjes is het woensdag 2 maart dan zover. Wim werd al om 4 uur wakker en langzaam wordt de rest wakker. De laatste spullen worden ingepakt en de bedden afgehaald. Nog even langs de bakker voor vers volkoren en harde broodjes en dan gaan we naar de jachthaven. Terwijl wij de laatste dingen een plekje geven komen de eerste uitzwaaiers: alle opa's en oma's, vrienden, buren en ook natuurlijk ook vriendjes van de kinderen. In het zonnetje maar met een ijzig windje staat iedereen op de kade terwijl wij aan boord gaan. Trossen los, Wim nog snel zijn kapiteins petje op (speciaal voor Chantal) de kinderen voor op het dek en dan kunnen we vertrekken. Er wordt gezwaaid, getoeterd en de nodige foto's geschoten. En dan om 10 uur varen we echt weg.

Deze eerste dag is onze bestemming Antwerpen. We varen via de Dordtse Kil, Het Hollands Diep, Het Volkerak naar het RijnScheldekanaal. We komen 2 sluizen tegen en alles loopt goed. Het zonnetje blijft schijnen en we varen heel even met het dak open, maar dat is toch iets te optimistisch. Eenmaal bij Antwerpen varen we tussen alle zeecontainerschepen en sleepboten. We moeten een speciaal FDnummer hebben, maar dat mogen we bij de havenmeester regelen. Zonder de kaartplotter zouden we de jachthaven niet makkelijk gevonden hebben. Allerlei schepen liggen midden op het water te wachten, waardoor het moeilijk te zien is hoe de waterwegen echt lopen. Maar na één foutje vinden we de juiste afslag en kunnen we het Willemsdok invaren. Er was nog een 20 meter plekje vrij, daar passen wij wel. Jens kijkt zijn ogen uit: 'wat een miezerig bootje hebben wij'. We liggen echt tussen megajachten en dat terwijl wij de Jenisa al geen klein bootje vinden.

Het is ondertussen 6 uur 's avonds en onze eerste vaardag zit er op. Tijd voor een Belgisch biertje, Wim, en Vlaamse frieten, Isa. Maar hoe komen we straks de jachthaven weer in? We spreken een groepje mensen aan die ook net weg gaan. We hebben een sepkey nodig! Maar er is geen havenmeester meer. De mensen, Nederlanders, willen ons wel helpen en we krijgen hun telefoonnummer zodat we ze kunnen bellen als we weer naar binnen willen. Natuurlijk maken we even een praatje: wat voor boot hebben jullie, waar gaan jullie heen. Toeval of...? Ook dit gezin, met een jongen en meisje, is voor een half jaar op reis met hun boot richting de Middellandse Zee. We spreken af om later op de avond een borrel te drinken en onze plannen te vergelijken. Maar deze eerste avond gaan we eerst met zijn viertjes eten in een restaurantje.