Het wordt een dagelijks ritueel: Wim staat als eerste op, doucht en gaat naar de Boulanger. Onder tussen gaan ik en de kinderen douchen en dekken de tafel. Vandaag gaan we weer verder, dus nog even water bijvullen. Wim is toch nog niet helemaal wakker en spuit zichzelf nat en verliest de sproeikop. Daarna gaan we aan de andere oever tanken en fenders kopen. Ze worden voor ons aan elkaar gebonden zodat we ze gemakkelijk kunnen dragen: helaas op het vrachtschip knapt het touw en 4 fenders vallen in het water. Er staat een behoorlijke stroom en ze drijven snel weg. Gelukkig ligt de Jenisa precies in de stroom en vangt ze op. Dan kunnen we eindelijk echt vertrekken. Op de l'Oise wel ook meerdere sluizen maar grotere, dus met vier schepen tegelijk erin. Het vrachtschip Olayla voor ons heeft er behoorlijk tempo het in en wij volgen haar. We leggen dan ook een behoorlijke afstand af vandaag. Jens zorgt nog voor sensatie door tijdens het schillen van een appel een stuk duim mee te nemen. Het bloed behoorlijk maar met wat keukenpapier en pleisters lukt het natuurlijk wel om het bloeden te stoppen. Maar dan voelt hij zich niet lekker worden, hij werd helemaal wit en kreeg grote ogen aldus Isa, en valt flauw: hij zakt zo van de bank onder de tafel. Nu dus ook wat schrammen op zijn voorhoofd. Gelukkig is hij snel weer bij en na wat drinken valt hij buiten in slaap. Een uurtje later zijn we aangemeerd en loopt hij op de kade alweer te rennen. We zijn in Auvers sur Oise, een dorp met een Nederlands tintje.