Vandaag varen we verder langs de kust, op zoek naar een volvo monteur&botenlift. Op zee is het alweer aardig hobbelig, un peu agitee zoals ze hier zeggen. Maar voor een stukje moet het te doen zijn. Op een gegeven moment hoor ik van beneden een hoop herrie. Wim kijkt maar zegt dat er niets aan de hand is. Na anderhalf uur houden we het voor gezien en leggen aan in St. Aygulf. Tja en dan blijkt er beneden toch echt iets gesneuveld: de douchedeur is in duizenden stukjes gespat. Heel stom, niet vast gezet. Echt even wennen met een nieuwe boot, buiten de patrijspoortjes moeten er nog een paar dingen vastgezet worden. Op de rivieren was dat niet nodig maar op zee toch echt wel. Maar wie verwacht er nu een glazen deur op een boot? De andere zijn toch echt van kunststof. Als alle troep is opgeruimd, berghok weer douche wordt en de 'kapotte' douche berghok gaan we aan wal. Na een half uur lopen komen we bij de supermarkt, helaas gesloten. Gelukkig is de bakker wel open en hebben we wel vers brood. Terug lopen we over de rotsen, langs de zee terug naar de boot. Jens en Isa vissen nog even met hun nieuwe netjes, maar de zee wordt steeds wilder. We liggen nu zo ver van de kant dat alleen Wim af en toe de sprong waagt naar de kade. Moeten nodig op zoek naar een loopplank. Ook is er nog geen botenlift beschikbaar. Morgen kunnen we weer terug bellen. Wel zijn ze gelijk aan het informeren naar een nieuwe deur, maar de Beneteau fabriek heeft nog geen antwoord gegeven. In de vriezer liggen nog restjes pasta en paella en dat wordt ons avondeten.