Met de bus en de trein gaan we vandaag terug naar de mooie kliffen van gister. Een gebied langs de kust met 5 dorpjes die onder Unesco vallen, onderling verbonden met een pad en nog niet overal bereikbaar per auto. Tussen de dorpen, op de klippen, wijngaarden en olijfbomen. Op het station is het vreselijk druk met mensen die allemaal er heen gaan en blijken 2 stukken van de route afgesloten te zijn. We besluiten bij het eerste dorpje uit te stappen, Riomaggiore. Hiervandaan loopt het pad van de liefde naar Manarolo. Een goed begaanbaar, vlak stuk en met ons lopen dus nog meer mensen. Eenmaal in Manarolo moeten we kiezen, of verder met de trein of de bergroute lopen van 2,5 uur. Ondanks de hitte kiezen we voor het laatste, maar nog geen 10 minutenonderweg blijkt er een busje naar Volastre te rijden, een gehucht een stuk hoger. Een groep Denen die van boven komt zegt ons dat het echt een zwaar stuk is, dus stappen we toch maar in het busje. Eenmaal op 340 meter stappen we uit om dan toch echt te gaan lopen. Het is een schitterende wandeling tussen de wijngaarden en olijfbomen. Het pas is hier en daar wat smal en stijl, maar het is absoluut de moeite waard. Onderweg komen we nog wel wat andere mensen tegen, maar wat rust. Jens en Isa krijgen de nodige complimenten, real troopers worden ze genoemd. Het laatste half uur is het stijl naar beneden en komen weuit bij het derde dorpje Corniglia, waar we van een late lunch genieten. Dan nog 382 treden van het dorp naar het treinstation vanwaar we door reizen naar Vernazza. Hier kunnen de kinderen nog even zwemmen en genieten wij van een koud drankje. Het laatste dorp Monterosso hebben we gisteren al gezien, dus nemen we de trein terug naar La Spezia om daar de bus te nemen. Isa valt in de bus al in slaap en terug op de boot, nog even snel douchen en dan slapen ze alle twee heel snel.