Om half negen staan we klaar op de kade, best knap als je bedenkt dat de muziek niet voor vijven ophield en om zeven uur al weer begon. Maar onze gids Kiara komt ons ophalen en we rijden met haar mee naar Stintino. Hier stappen we op het ferrybootje Lem en varen in 20 minuutjes naar het National Park. Voor ons zitten, je zult het niet geloven, Nederlanders. Maar pas het tweede stel sinds we in Sardinië zijn. Ook zij gaan op jeepsafari maar met een andere jeep. Wij zitten met 3 Italianen in de auto en we rijden het hele park rond, deels over een betonnen weg maar voor een groot deel ook off road. Het eiland is jaren in gebruik geweest als gevangenis. Over het eiland stonden 11 gevangenissen verspreid. Een deel zwaar beveiligd, waar grote maffiabazen opgesloten gezeten hebben, maar deels ook open gevangenissen. Die gevangenen werkten op het eiland, dat grotendeels zelfvoorzienend was. Verder woonden er slechts de bewakers. Wel was er ooit ook een ziekenhuis voor ongeneeslijk, besmettelijke zieken, bijv cholerapatiënten. Maar het eiland is nu al meer als 10 jaar nationaal park, en de meeste gebouwen zijn verlaten. Het park is bekend om zijn albino ezels, roofvogels, moeflons en wilde zwijnen. We maken verschillende stops en we picknicken op het strand van een azuurblauwe baai. Terug op onze eigen boot eten we restjes en pakken de laatste spulletjes voor morgen in. Hopelijk kunnen we een beetje slapen, vanavond is het de laatste feestavond, dit keer ligt er allemaal via op de bbq's. Toch bijzonder vier dagen feest allemaal ter ere van Antonius, patroonheilige van Porto Torres.