Ook de Jenisa is weer thuis.

De laatste dagen hangt Wim geregeld aan de telefoon met chauffeur Niels die de boot terug naar Nederland rijdt. Vanmorgen is het dan zover en dus vroeg uit de veren, in de auto, de boot tegemoet rijden. Helaas kan de wagen niet in Papendrecht of Streefkerk komen en dus gaat de Jenisa in Drimmelen weer te water. De kraan staat al klaar als we aan komen rijden en binnen 101 minuten hangt de boot in de lucht. Wim besteedt de rest van de ochtend aan het schoonmaken van de boot en dan kan ze eindelijk het water in. Een rustig tochtje op de rivier, wat een verschil na 3 maanden op zee, en dan is ook de Jenisa weer thuis.

Home sweet home

Wat een nacht, ieder uur een kind aan ons bed, te veel lawaai, raam dicht, te warm, raam open, schoonmakers dus weer herrie en dan de wekker om zes uur. Maar wel een heerlijke douche, dan ontbijten en weer een taxi in. Het is nu maar een klein stukje naar het vliegveld en daar horen we bijna alleen maar Nederlands om ons heen. We vliegen dan ook met Transavia naar Rotterdam. Klein luchthaventje, dus het inchecken en boarden gaat heel snel en dan hebben we een rustige vlucht terug naar Nederland. We lopen als eerste naar buiten en kunnen gelijk zwaaien naar opa Bart en oma Ineke, Alex, Carola, Michael en Justin. Ook de koffers zijn er snel en dan kunnen we iedereen echt begroeten. Dan is het in de auto's en naar Papendrecht, waar de andere opa's en oma's ons allemaal opwachten met een tafel vol broodjes, beleg, fruit en ander lekkers. De kinderen zijn echt door het dolle heen, Isa haalt tientallen knuffels te voorschijn, Jens zet de tv aan, Joost belt om af te spreken en ook Sophie staat op de stoep om te spelen. Het is wel raar om weer thuis te zijn, wat een ruimte, de tuin is super groen en de vissen zijn gegroeid. Als iedereen vertrokken is weten we niet zo goed wat we moeten doen, we moeten even wennen aan het terug thuis zijn. Maar aan het eind van de dag rijden alle twee de auto's weer, zijn er twee ladingen boodschappen gehaald en is het bad opnieuw ontdekt. Zo lekker op de bank, morgen gaan we uitpakken.

On the road.....

Voor de laatste keer haalt Wim stokbrood en croissantjes en ontbijten we in de Franse zon. Dan volgt het laatste opruimen en inpakken, de koelkast /vriezer ontdooien en wachten. Om twee uur staat de vrachtwagen voor de poort en varen we het dok in. De Jenisa wordt direct uit het water getakeld en wij verlaten de boot, het is nu echt voorbij. De mannen zijn wel even bezig voor de Jenisa helemaal goed op de vrachtwagen staat, ondertussen arriveert ook de begeleidende auto. De lampen achterop gaan aan en iets voor vieren vertrekt het Convoi Exceptionel .Wij drinken nog snel wat in het restaurant van de haven en stappen dan in de taxi. Vlak na vertrek komen halen we de Jenisa in. Het is een lange rit naar Hyere en achterin doen we alle drie een dutje. Hyere blijkt een leuk stadje en ons hotelletje ligt midden in het centrum. We mogen kiezen , op één kamer met zijn viertjes op de derde etage, of twee aparte op de tweede. De kinderen willen een eigen kamer, tv!, en het worden dus twee kamers voor de prijs van één. Nog een klein wandelingetje door het dorp en een pizza bij de buren. Morgen vroeg op.

de laatste kilometers

De regen maakt ons wakker, een paar flinke hoosbuien en zelfs onweer. Maar het klaart tegen de middag op. Als we vertrekken regent het nog een beetje, dus de kinderen zijn nat van het vuil weg brengen, Wim van het loskoppelen van de elektriciteit en ik van de touwen losgooien. Hadden we misschien toch anders moeten doen? Gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen. We varen nog maar net of de zon breekt door en met een gladde zee kunnen we vol gas de laatste 50 kilometer afleggen. We hebben meer dan 4100 kilometer afgelegd en ruim 300 uur gevaren. En dan zijn we toch echt in Port Napoleon, het eindpunt van de reis. We lunchen met Hollandse pannenkoeken met spek, kaas en stroop en Isa met jam en suiker. Dan moet het vervelendste deel van de reis gebeuren: opruimen, inpakken, schoonmaken. Daar zijn we echt de hele middag en avond mee bezig. Maar de boot is spik en span en de spullen die niet mee gaan in het vliegtuig staan voor het over grote deel wel al ingepakt klaar in de kamer van de kinderen. Jens en Isa schrijven voor het laatst in hun logboek en helpen andere Hollanders met aanmeren. Opvallend hoeveel Hollanders we deze laatste dag zien. Als het donker wordt komen de muggen in grote getalen aanvliegen en we worden alle vier lek gestoken. We waren gewaarschuwd dat dat hier zo zou zijn, helaas waren toch te laat met de antimuggenspray en ramen dicht doen.

Nog een dagje Marseille

Het weer is vandaag iets minder, wat bewolking en een paar spetters, maar de wind is nu echt gaan liggen. We slapen lekker uit en gaan dan verder Marseille verkennen. Halverwege de haven in een ferrybootje naar de overkant en die nemen we. Er liggen een paar mooie oude zeilboten, waarvan er één verbouwd is tot restaurant. Helaas is alles gereserveerd en kunnen we er niet meer terecht. Maar voor het etenstijd is lopen we eerst een stuk door de oude stad. Daarna is het winkelen bij o.a. Sephora en Lafayette. Wim en Jens zijn dat zo zat en zoeken de terrasjes op, maar Isa en ik lopen door veel grote en kleine straatjes. Isa ziet heel veel leuke dingetjes, nagellak, haarstrengen, beeldjes, maar houdt uiteindelijk toch nog geld over. We kopen ook praktische dingen, nieuwe theeglazen, er zijn er onderweg 5 van de zes gebroken, en leuke plastic glazen. Tja en met deels nieuwe kledingcollectie toch alvast maar een leuk Catimini-setje voor Isa voor komende winter, tenslotte kunnen we die in Nederland niet kopen. Ook onze 'koffercollectie' is weer uitgebreid, dit keer met 3 mooie weekendtassen op wieltjes. 's Avonds eten we de specialiteit van deze streek: Bouillabaisse. Al met al zijn we toch weer heel de dag op pad en is het tegen tienen voor we terug op de boot zijn.

Big City Marseille

Vandaag de laatste stop op weg naar het eindpunt, nog steeds een hobbelige Middellandse Zee maar een stuk beter als van de week. Onderweg weer mooie krijtrotsen en een aantal kleine eilandjes. De rondvaartboten varen dan ook weer af en aan. Eenmaal in Marseille mogen we aanleggen aan de steiger van de Capitainerie. Op dat moment vaart de Panic 2 uit Hellevoetsluis ervan af, bekenden van de familie Nap? Onze buurtjes helpen met aanleggen, wat met de wind van dat moment, kracht 5, erg fijn is. Vraag me alleen af om ik de door de buurman gelegde knopen ook los ga krijgen. Wim verliest een slipper en die drijft onder de steiger, toch maar even een zwembroek aan. Gelukkig is de watertemperatuur ondertussen van 13,5 op open zee gestegen naar 18,5. Ik maak een praatje met onze buurman en die blijkt met zijn bootje uit Zuid Afrika te komen, mooie tocht van 3 maanden. Wim en ik vragen ons wel af hoeveel water ze door het dak binnen gekregen hebben en of het dak de terugweg overleefd, je kijkt er op een aantal plekken zo door heen. Dan is het tijd om Marseille te verkennen, wat een verschil met al die dorpjes en baaitjes van de laatste weken, maanden. We zijn echt in een grote stad beland. We lopen naar het eind van de haven, winkelen wat, nemen een Petit Train naar de Notre Dame, drinken iets op een terrasje en eten bij een Indiër. Heerlijk hoor zo'n grote stad. Jens is het er niet mee eens, die vindt het veels te druk en er is veels te weinig speelruimte.

Is het einde van de Mistral al inzicht?

Nog in bed horen we de wind al door de haven gieren. De windstoten zijn nog heftiger dan de laatste dagen en bereiken de 9. Het wordt dan ook een dagje schuilen in de haven net als onze buurman met meer dan 40 jaar ervaring op de Middellandse Zee. Hij vertelt ons dat hij nog nooit zoveel Mistraldagen gehad heeft als dit jaar, het weer is vele malen slechter dan normaal. Ons hoor je echter, na alle berichten over en uit Nederland, niet klagen. De lucht is nog steeds strak blauw en de temperatuur rond de 25 graden. Dit keer zijn het niet onze kussens, maar die van twee boten verder die door de lucht vliegen en uit het water gevist moeten worden. We blijven vandaag dus toch nog maar een dag in de haven, morgen gaat de wind weer iets zakken en dan gaan we weer een stukje verder richting Marseille. De hele dag hangen we wat in en rond de boot. De kinderen zijn het grootste deel van de dag in hun eigen kamer te spelen en lezen. Maar 's avonds koken zij een lekker prutje voor op de tortilla's.

Calanques

Waarschijnlijk voor de laatste keer zoek ik een wasserette op. Wim helpt de spullen er heen sjouwen en gaat daarna naar een kapper. De kinderen doen ondertussen de afwas en letten op de boot. Die wasserettes zijn toch wel een uitkomst. Meestal een stuk of 6 wasmachines en 2 tot 4 drogers. En eigenlijk is er altijd gelijk plek. Ook nu weer, ik kan 3 wassen tegelijk aanzetten en drie kwartier later in de drogers doen. Uiteindelijk ben je toch wel twee uur verder maar toch, dat lukt me thuis niet. Terug op de boot varen we langs de kust richting Marseille, waar allemaal Calanques, inhammen zijn. De kliffen zijn wit en het water turquoise, heel mooi dus. Het is er wel druk, vooral met rondvaartboten, die varen echt af en aan. Het is er moeilijk aanleggen, diep en smal, dus kiezen we er voor in Calanque Miou aan een boei te gaan liggen, met achter een touw aan de rotswand. Er zijn hiervoor speciaal allemaal ringen in de klif aangebracht. We liggen een paar uur heerlijk te dobberen en Wim gaat zwemmen. De thermometer geeft nog slechts 15 graden aan, watertemperatuur. Vast kapot denkt Wim, maar het is echt zo koud. Voor Zuid Franse begrippen is het hier niet echt mooi weer, maar wij vinden 25 graden heel lekker. Terug in Cassis gaan de kinderen kijken bij het 'Steekspel op boten' en later eten we lekkere vis op de kade.